Gruzja - de best

Gruzja
Odległa, nieznana, wymarzona. Pierwsza prawdziwa podróż samolotem, z plecakiem, aparatem, i jednym zarezerwowanym noclegiem. Hej przygodo! - powtarzałem ciesząc się jak głupi, że moje marzenia stają się rzeczywistością. Gruzja to czarodziejka, rzuca urok, rozkochuje, pochłania. I przeciwnie do codziennego życia- na koniec nie zostawia cię samotnego bez niczego, wręcz przeciwnie - obdarowuje cię całym bogactwem i czujesz, że musisz tam wrócić!

50 twarzy

50 twarzy
Podróżując fotografuję, pochłaniam widoki, chodzę kilometrami, żeby dotrzeć w miejsca, które potem będą wisiały w moim pokoju. Ale to również ludzie. Ci, z którymi mam przyjemność i szczęście błąkać się po świecie, ale także ci, których spotykam. Z którymi rozmawiam, bawiąc się moim śpiewającym rosyjskim i przestudiowanym angielskim, którzy pozują za jakieś grosiki, lub których ściągam dźwiganym tele. Ludzie wspaniali, bardzo przyjaźni, ciekawi białego człowieka z niby bogatej Europy jak jakiegoś niespotyka. Niepowtarzalni i niezapomniani. Moja fobia społeczna tak jakby zmalała   

Czelendż 44

Czelendż 44
Kiedy w zeszłym roku zobaczyłem 44 lecące bociany i wymyśliłem sobie, że zwiastują rok podróży, nie myślałem, że będzie to taki niesamowity czas. Tysiące kilometrów wyjeżdżonych po Polsce, przelatanych po świecie, miejsca, o których marzyłem, myślałem, nie maiłem pojęcia. Morza, jeziora, góry, pustynie, niesamowici ludzie, różne religie. I tysiące zdjęć, które powoli zaczynam ogarniać, przeżywając wszystko ponownie. Świat jest niesamowity i rzeczywiście na wyciągnięcie ręki - trzeba tylko chcieć i mieć duuużo czasu i trochę pieniędzy.
44 zdjęcia z 44 miejsc, tych bliskich i dalekich. Miejsc było zdecydowanie więcej, pewnie jeszcze więcej niż ptaków na ostatnim zdjęciu, ale teraz wiem, że to odrobinka tego wspaniałego świata. Mam nadzieję, że jeszcze gdzieś-kiedyś-z kimś

Sinemorec - bułgarskie lazurowe wybrzeże

Kiedy przyjechałem tu pierwszy raz była to dzika, piękna plaża, niemalże pusta, co wykorzystywali nieliczni miłośnicy opalania całego ciała bez wyjątku. Bliskość granicy z Turcją wykluczył ten uroczy zakątek od powszechnego dostępu dla turystów. Pamiętam to zauroczenie, gdy idziesz w stronę plaży i nagle widzisz pas ziemi oblany z obu stron wodami, stojąc na górze. Turkusowy kolor morza po prawej i wpadające wody rzeki Weleka po lewej gdzieś na końcu plaży się mieszają, środek natomiast pełen piasku, pozbawiony zabudowań, hoteli, cywilizacji...

Sozopol

Położony niecałą godzinę drogi od Careva Sozopol zawsze był jednym z ulubionych miasteczek, do którego jeździłem. Kojarzę go w trzy różne sposoby - pierwszy to port i stateczek, który wypływa w kierunku największej bułgarskiej wyspy - Wyspy św. Jana. Tam w ruinach kościoła znaleziono relikwie Jana Chrzciciela, jednak wejście na wyspę jest utrudnione. Druga odsłona to spacer centrum miasta, wśród licznych sklepików i restauracji, do których dosyć szybko się udawałem, żeby chronić się przed upalnym słońcem. Jednak prawdziwa miłość do tego miasta zrodziła się gdy roku jednego zamiast standardowo przejść przez sklepiki i walczyć z tłumem turystów, skręciłem w prawo w stronę plaży.

Beglik Tash

Nie raz jadąc do Primorska rzucał mi się w oczy drogowskaz z grafiką kamieni niczym te w Stonehenge. Oczywiście nigdy nie było ani czasu, ani zapału, żeby to miejsce odwiedzić. Miało się to zmienić w tym roku. Przejazd przez centrum Primorska i kierujemy się tajemnicze miejsce w środku lasu. Mijamy długą plażę. o której do tej pory nie miałem pojęcia i wjeżdżamy bramą w ogrodzony teren. Jeszcze nie tak dawno temu tereny te były we władaniu Todora Żiwkowa i pewnie dlatego miejsce to zostało odkryte dopiero w XXI wieku.

Carevo - mój drugi dom

Zaczęło się lata temu, dokładnie w 2006 pierwszy raz pojechałem do odległej Bułgarii. Pamiętam ciągnącą się podróż, strach na granicy rumuńskiej, która nie była jeszcze w Unii, wszystko nowe i nieznane na miejscu. Cyrylicę i problemy w porozumiewaniu. I tą niesamowitą radość, gdy już stanąłem na gorącym piasku na wpół dzikiej plaży w Nestinarce. I to pierwsze wejście do morza – jakże inaczej się czułem porównując pełne odwagi i desperacji zanurzenia w Bałtyku. Już wtedy wiedziałem, że kiedyś tu wrócę.

Połonina Makowica

To chyba jeszcze nie ten wiek, ale jednak. Całkiem przez przypadek zostałem 100 procentowym ceprem, który zdobywa szczyty pojazdami silnikowymi. Trochę głupio, jednak mając ograniczony czas i inne rozrywki w planie, 3 godzinna wycieczka jeepem była bardzo dobrym pomysłem.